Dag 13, Troisvierges(start Vennbahn) - Sankt Vith, 50km en 500mtr omhoog

Vanmorgen na een prima nacht (geen last van langsrazend verkeer over de rijksweg) ook een uitstekend ontbijt gehad. Midden in Troisvierges voorbij het station start de Vennbahn volgens de borden. Het gaat gelijk een aantal korte stukjes met 10% omhoog om op het fietspad te komen. Dat is niet zo'n best begin! Daarna gaat het wel verder met de beloofde 1-2% hellingspercentages. Maar dan gaat het na een tijdje lekker fietsen weer mis: de 1e tunnel in de route is gesloten omdat er vleermuizen zitten.
Maar ik ben natuurlijk wel eerst gaan kijken of de tunnel wel echt gesloten was. Na ongeveer 1km fietsen over een onverhard Bahn-traject, sta ik voor een hek dat de tunnelingang afsluit.
Dus toch maar omkeren en de alternatieve route nemen...En daarvoor moeten we dan in plaats van door de berg (~700mtr), er overheen. En dat valt niet echt mee met weer 10% stijgingen.
Na een tijdje fietsen verlaten we Luxemburg en gaan verder door België. Hier is de Vennbahn het eerste deel onverhard, dan wel volgt het  spoort-race niet echt. Dus gaan we weer lange tijd berg-op-en-bergaf. Richting Sankt Vith wordt het spoortracé weer netjes verhard gevolgd, wat het een stuk aangenamer maakt. Onderweg nog duidelijk enkele resten uit lang vervlogen tijden: gedeeltelijk vervallen spoorbruggen, stationnetjes en een trein-draaischijf.
In Sankt Vith nemen we eindelijk een terrasje om even lekker te kunnen zitten, en doen inkopen bij de supermarkt. Onderweg bij een steile afdaling struikelt Marij met fiets en al. Gelukkig ging alles erg langzaam, zodat alleen een gevoelige en dikke enkel het resultaat was. We vinden uiteindelijk een minicamping bij Sankt Vith in een klein boerendorpje Deidenberg vlakbij de route. We bouwen ons tentje op tussen de verlaten stacaravans, douchen en eten ons eigen potje. Daarna lopen we een klein rondje door het dorp, totdat we door de kou en duisternis worden gedwongen ons tentje op te zoeken voor een rustige, frisse nacht...